ΠΡΟΛΟΓΟΣ 

Πριν εισέλθουμε στην αναζήτηση της έννοιας του μοναχισμού και τη σημασία της ζωής του ιδρυτού του Αγίου Αντωνίου, θα ήθελα να αναφερθώ στη ζωή και το έργο ενός άλλου ιδρυτή «μοναχού». Ο Δρ. Αμίν Εζελντίν αποτελεί τον ιδρυτή της Αιγυπτιακής σκέψης στην Ελλάδα και το «μοναχό της γνώσης».

Ο Δρ. Αμίν Εζελντίν υπό την επίδραση του εκμαγείου των Ελληνικών ιδεών και της ελληνικής φιλοσοφίας κατά τη διάρκεια των σπουδών του στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, κατελήφθη από ακατάσχετο έρωτα προς την Ελλάδα και οτιδήποτε ελληνικό. Η ψυχή του εθεάσατο τας ιδέας αυτάς, εν τω προτέρω της βίου και τας ανεμεμνήσθη όπως θα έλεγε ο Πλάτων. Συνομίλησε με τον Πλάτωνα και Αριστοτέλη και ως γνήσιος απόγονος των Eλλήνων αφιέρωσε τη ζωή του στην αναζήτηση της γνώσης και την ανακάλυψη της αλήθειας. Πόνεσε και στερήθηκε καθετί για να μπορέσει να φτάσει στην κατάκτηση του αγαθού και του ωραίου, ώστε έτσι να καταστεί γνώστης της σοφίας των προγόνων του.

«Νέκρωσε» τις ανθρώπινες ανάγκες του και ως άλλος μοναχός βάδισε απερίσπαστος το δρόμο της γνώσης.

Με αυτές τις συνθήκες ο Αμίν Εζελντίν εξελίχθη σε ένα διανοούμενο στην Ελλάδα. Αν και γεννήθηκε στην Αίγυπτο ήρθε σαν πρόπλασμα στην Ελλάδα, όπου αναπτύχθηκε και καρποφόρησε στο εκμαγείο των ελληνικών ιδεών. Οι ιδέες αυτές με κίνητρο την ομορφιά του ελληνικού ιδεώδους, τον ώθησαν στην πνευματική του ωοτοκία και παρήγαγε έργο πνευματικά ελληνικό. Επηρεασμένος από τον Αριστοτέλη, Πλάτωνα και Πυθαγόρα, οδηγήθηκε στην ερμηνεία του όρου “ASSABIYAH” του Ίμπν Χαλντούν.

Περαιτέρω, θεωρεί την “ASSABIYAH” σαν τον άνθρωπο που γεννιέται, αναπτύσσεται, ακμάζει, ευημερεί, εξαντλείται και υποτάσσεται σε νεότερη δύναμη (νέα ASSABIYAH).

Με λίγα λόγια πιστεύει ότι η “ASSABIYAH” (φυσική αντίδραση του ανθρώπινου βίου), είναι το μέσο ή όπως θα έλεγε κανείς διαφορετικά, αποτελεί τη μήτρα όπου ένας πρωτόγονος λαός οδηγείται στον πολιτισμό και ένας πολιτισμός οδηγείται στην εξαφάνιση.

Στο ομώνυμο έργο, με το οποίο κέρδισε επάξια τον τίτλο του διδάκτορος Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, το 1988, ο Δρ. Αμίν Εζελντίν παρουσιάζει τον Ίμπν Χαλντούν ως το μεγάλο διδάσκαλο των Αραβικών Γραμμάτων και Μελετητή των Ελλήνων Φιλοσόφων αναπτύσσοντας το έργο του “Χαλντουνική ASSABIYAH” ως προσφορά στην ελληνική παιδεία.

Ο Ίμπν Χαλντούν, σύμφωνα με τον Δρ. Αμίν Εζελντίν, θεωρεί ότι η ιστοριογραφία είναι Τέχνη και ότι ανήκει στη Σοφία και ότι αποτελεί Επιστήμη Φιλοσοφική, γιατί ερευνά τα πρώτα όντα, τις αρχές, τα αίτια, τις αντιδράσεις, τα γεγονότα και τα αποτελέσματα αυτών, τον πολιτισμό και την κοινωνία και γι’ αυτό ονομάζεται και ως η Επιστήμη των Επιστημών.

Η αφοσίωσή του στη γνώση δεν σταματά εδώ αλλά είναι αδιάκοπη, καθώς συνεχίζει το έργο του προσφέροντας πολλά στους γύρω του ενώ ταυτόχρονα στερεί πράγματα από τον εαυτό του. Ενδεικτικά είναι τα επιστημονικά έργα του:

«Μελετήματα στη Φιλοσοφία της Ιστορίας», «Το Κοράνιο και οι Ισλαμικές Επιστήμες», «Αρχαία Ελληνική Σκέψη και Ισλαμική Φιλοσοφία» όπου συνομιλεί πνευματικά και έρχεται σε επαφή με τους Πατριάρχες Αλεξανδρείας, Παρθένιο και Πέτρο Ζ΄, με το Μητροπολίτη Λεοντοπόλεως Διονύσιο και τον Αρχιεπίσκοπο Συνεών, αλλά και τα λογοτεχνικά του συγγράμματα, όπως «Το καφενείο του Δημήτρη» (μετάφραση του έργου του μεγάλου Αιγυπτίου συγγραφέα Γιάχια Χάκκι), «Το γαϊδούρι του Αλ Χακίμ», «Μέγας Αλέξανδρος ο Μακεδών Βασιλεύς των Ελλήνων». Επίσης σημαντική είναι και η συμμετοχή του σε διεθνή συνέδρια και συμπόσια όπως το 1995 στο Παγκόσμιο Συνέδριο στη Ρώμη για το Βυζάντιο και τη Μέση Ανατολή, όπου ανέπτυξε τα θέματα: «Η εφαρμογή του Βυζαντινορωμαϊκού νόμου κατά τη διάρκεια της οθωμανικής αυτοκρατορίας στην Ελλάδα», «Η έννοια και η ερμηνεία των όρων προστασία – προνόμια στην Ελλάδα μετά την πτώση του Βυζαντίου και κατά τη διάρκεια της οθωμανικής αυτοκρατορίας».

Το 1992 μετείχε στο 2^ο Διεθνές Συμπόσιο με θέμα: «Ορθοδοξία και Ισλάμ» και το 1995 στη Διεθνή Διάσκεψη Συγκριτικής Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Καΐρου, εκπροσωπώντας την Ελλάδα με εισήγησή του στο θέμα: «Η σύγχρονη μεταφραστική κίνηση στην Ελληνο-Αιγυπτιακή Λογοτεχνία και ο Ναγκίμπ Μαχφούζ».

Παρακολουθώντας όλη αυτή την πορεία του Δρ. Αμίν Εζελντίν αντιλαμβανόμαστε γιατί χαρακτηρίζεται ιδρυτής και «μοναχός» της γνώσης. Είναι ο ιδρυτής ενός νέου τρόπου σκέψης και νέων ιδεών στην Ελλάδα.

Για να φτάσει όμως σ’ αυτό το σημείο θα έπρεπε να αφοσιωθεί στη γνώση και την αναζήτησή της με ταπεινότητα και απαλλαγμένος από τις σαρκικές ανάγκες. Όπως κάθε μοναχός απαρνείται κάθε σωματική ανάγκη για να αφοσιωθεί στο Θεό, έτσι και ο Δρ. Αμίν Εζελντίν απαρνήθηκε τη ζωή για να αποκτήσει και να προσφέρει τη γνώση του στους άλλους.

Τον ευχαριστούμε σαν δάσκαλο και σαν άνθρωπο γιατί προσφέρει όλο του το είναι σεεμάς τους μαθητές του, για να μας βοηθήσει στη ζωή μας, αλλά και στην ελληνική κοινωνία ώστε να μπορέσει να βελτιωθεί και να ξανακερδίσει την αίγλη και τη θέση του παρελθόντος. Του ευχόμαστε ο Θεός να του δίνει δύναμη για να κερδίζει όλο και περισσότερα κομμάτια της σοφίας και κάποια στιγμή να φτάσει στο μέγιστο βαθμό της γνώσης, προκειμένου μέσω αυτού να κερδίσουμε και εμείς οι υπόλοιποι κάποια στοιχεία της Αθανασίας που χαρακτηρίζουν τα έργα ανθρώπων όπως ο Δρ. Αμίν Εζελντίν.

Χαράλαμπος Κωνσταντίνου

Πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών

Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών

2006

Μέλος του Ε.Ε.Σ.Α.Μ