Ο Ζητιάνος, του Μαχμουντ Ταιμουρ
Ο ΖΗΤΙΑΝΟΣ, του Μαχμουντ Ταιμουρ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΟ: ΔΡ. ΑΜΙΝ ΕΖΕΛΝΤΙΝ
The Beggar, by Mahmoud Taimur
Translation & Commentary by Dr. Amin A. Ezeldin
الشحاذ , محمود تيمور
ترجمة و تحليل : أ.د. أمين أحمد عزالدين
Το διεφθαρμένο σώμα: Πριν από χρόνια κατοικούσα στη συνοικία "Παλιά Χελμέια στο Κάιρο". Και έπαιρνα πάντα το τραμ από το σταθμό που βρίσκεται στην αρχή ενός στενού στην οδό Μοχάμεντ Άλι, κοντά σε ένα λαϊκό εστιατόριο. Και συνήθιζα να βλέπω, κατά τη διάρκεια της αναμονής μου για το τραμ, έναν ζητιάνο με κομμένα τα δυο πόδια, που φορούσε ένα παλιό φόρεμα από τα φορέματα των υπαλλήλων του τραμ και είχε στο φέσι του ένα παλιό πανί.
Το εγκατελειλεμμένο σώμα: Η μορφή του μου δημιουργούσε λύπη και του έδινα κάθε μέρα μισό γρόσι. Τον έβλεπαν οι περαστικοί και αυτοί που περίμεναν να κάθεται μαζεμένος και να μην επιμένει να ζητάει από κανέναν άνθρωπο. Και τον θεωρούσαν άγιο, καλό, απορροφημένο στις προσευχές του που ποτέ δεν τελειώνουν. Και συνήθιζα να τον βλέπω στην ίδια θέση του να μην αλλάζει κατάσταση ούτε εμφάνιση σαν να ήταν ένα κομμάτι που συμπλήρωνες τον τοίχο, στον οποίο στηριζόταν. Εφόσον τον κοίταζα αρκετά τον φανταζόμουν σαν εγκατελειλεμμένο σώμα από τα αγάλματα των Αρχαίων Αιγυπτίων πεταγμένο στο σκουπιδότοπο (χαράδρα) του Λούξορ, γεμάτο δόξα της τέχνης και το σεβασμό του παλιού.
ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΖΗΤΙΑΝΟΥ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΡ. ΑΜΙΝ ΕΖΕΛΝΤΙΝ
Στο απόσπασμα "το εγκατελειλεμμένο σώμα" ο Ταιμουρ περιγράφει έναν ζητιάνο μεζεμένο σε έναν τοίχο, να μην επιμένει να ζητάει λεφτά από κανέναν. Ήταν ήσυχος και αφοσιωμένος στις προσευχές του και γι'αυτό ο κόσμος τον θεωρούσε άγιο και καλοσυνάτο. Όμως η φτώχεια του, προκαλούσε λύπη στον συγγραφέα και έτσι του έδινε μισό γρόσι την μέρα.
Ο συγγραφέας περιγράφει τον ζητιάνο με έντονες ζωηρές εικόνες όπως αυτήν που τον παρουσιάζει ως "ένα κομμάτι που συμπλήρωνε τον τοίχο στον οποίο στηριζόταν". Το διεισδυτικό μάτι του Ταιμουρ, συνεχίζει την περιγραφή του ζητιάνου παρομοιάζοντας τον ώς ένα άγαλμα από τα αγάλματα των Αρχαίων Αιγυπτιών πεταγμένο εδώ και εκατοντάδες χρόνια στον σκουπιδότοπο του Λούξορ. Από την περιγραφή του είναι εμφανές ότι ο ζητιάνος αν και ήταν φτωχός ήταν ένας καλός και έντιμος άνθρωπος. Παρόλα αυτά η τελευταία πρόταση του αποσπάσματος "γεμάτο δόξα από τις τέχνες και τον σεβασμό του παλιού" δημιουργεί στον αναγνώστη μια αίσθηση μυστηρίου γύρω από το πρόσωπο του ζητιάνου. Με άλλα λόγια ο συγγραφέας περιγράφει τον ζητιάνο σαν έναν αξιόλογο άνθρωπο ο ομοίος όμως κρύβει κάτι...