Αναμνήσεις από το γραφείο του καθηγητή Dr. Amin Ezeldin
Αναμνήσεις από το γραφείο του καθηγητή Dr. Amin Ezeldin,
της Μαρίνας Γκιόκα,
Πτυχίουχος Πολιτικών Επιστημών, Νομική Σχολή Αθηνών
Memories from Dr. Amin A. Ezeldin' Office
by Marina Gkioka
Bachelor Degree Political Sciences, Law School, University of Athens
Το 2004 μπαίνοντας στο γραφείο του καθηγητή μου Dr. Amin ένιωσα αρχικά φόβο, γιατί ποτέ στη ζωή μου δεν είχα έρθει σε επαφή με έναν καθηγητή Πανεπιστημίου από τόσο κοντά. Αργότερα ο φόβος μου μετατράπηκε σε ντροπή, γιατί ποτέ στη ζωή μου δεν είχα γνωρίσει έναν άνθρωπο με τόσο διαφορετικό τρόπο σκέψης από τον αντίστοιχο των ελλήνων, που μέχρι τότε είχα ζήσει, αλλά ύστερα έκπληκτη διαπίστωσα πως ανήκαμε και οι δύο στο ίδιο στρατόπεδο και είχαμε πολλά κοινά.
Στη συνέχεια ένιωθα μεγάλο δέος, γιατί βρισκόμουν μπροστά σε έναν άνθρωπο που ταυτόχρονα ήταν Δάσκαλός και Παιδαγωγός.
Κάθε φορά που μιλούσε κρεμόμουν από τα χείλη του για να μη χάσω ούτε μια λέξη και μου θύμιζε τη σχέση μου με το παππού μου, που τόσο μου λείπει αυτή τη στιγμή. Μέσα σε αυτά τα τέσσερα χρόνια κατάφερα να μάθω όχι μονο αραβική ιστορία και λογοτεχνία, αλλά και πολλά άλλα πράγματα, για τα οποία είτε δε γνώριζα τίποτα, είτε ήξερα λίγα, είτε τα γνώριζα τελείως λάθος. Μετά το δέος μου μετατράπηκε σε αγάπη και σεβασμό για έναν άνθρωπο που ένιωθα σα δεύτερο πατέρα μου. Άπειρες ήταν οι συζητήσεις μας καθώς και οι σημαντικές συμβουλές που μου έδωσε και ακόμα μου δίνει για τη ζωή, την αγάπη, τις σπουδές, την οικογένεια. Πάντοτε ήταν και θα είναι δίπλα μου, όποτε εγώ θα το θελήσω για να με βοηθήσει και να μου κρατάει το χέρι.
Μέσα σε αυτά λοιπόν τα τέσσερα χρόνια γνώρισα έναν άνθρωπο εξαιρετικά μορφωμένο από όλες τις απόψεις, που έχει ζήσει μια δύσκολή ζωή για αυτό και είναι τόσο σεβαστός στα μάτια μου.
Οι εμπειρίες, οι γνώσεις και η ιστορία του κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα ολοκληρωμένο άνθρωπο και χαρακτήρα για αυτό και κάθε του λέξη μετράει όσο χίλιες άλλων ανθρώπων για μένα.
Κατάφερε να μου εμπνεύσει τόση εμπιστοσύνη και αγάπη όλα αυτά τα χρόνια που πιστεύω πως η σχέση που δημιουργήσαμε θα κρατήσει για πάντα. Ο Καθηγητής Dr Amin θα μείνει πάντοτε χαραγμένος στο μυαλό και στη καρδιά μου όσα χρόνια και αν περάσουν, γιατί πως μπορώ να ξεχάσω έναν άνθρωπο που τόσο σέβομαι και αγαπώ, έναν άνθρωπο που μου έμαθε τόσα πολλά και με βοήθησε να χαράξω μια σωστή πορεία στη ζωή μου.
Όπου και αν βρεθώ στο μέλλον, το μυαλό μου πάντοτε θα γυρνάει πίσω θα θυμάται και θα αναπολεί τον Δάσκαλό μου και πατέρα μου και θα αγωνιά για εκείνον, ακόμα και αν οι αποστάσεις μας χωρίσουν. Πάντα θα θυμάμαι κάθε λέξη, κάθε συμβουλή, κάθε γέλιο και δάκρυ, μα πάνω από όλα το χαμόγελο και τη ζεστασιά, όταν τον κοιτούσα στα μάτια.
Τέσσερα χρόνια πέρασαν σα νερό κι ποτέ δε μπόρεσα να σας πω πόσο σας αγαπώ και πως κάθε αποχαιρετισμός είναι πάντοτε δύσκολός για όλους, αλλά σας υπόσχομαι, ότι θα σας σκέφτομαι πάντα, γιατί όταν σκεφτόμαστε τους ανθρώπους που αγαπάμε δε πεθαίνουν ποτέ, αλλά ζουν αιώνια στη καρδία μας και στις αναμνήσεις μας.
Μπορεί ως νεότερη να μην είμαι σε θέση να δίνω και εγώ συμβουλές σε ανθρώπους σαν και εσάς που έχουν πονέσει τόσο πολύ και έχουν πικραθεί από τη ζωή και τους ανθρώπους, αλλά θα ήθελα να σας πω πως αν ποτέ πληγωθείτε , αν ποτέ προδοθείτε μην κλάψετε γιατί ήρωας δεν είναι εκείνος που ξέρει να νικά, αλλά αυτός που ξέρει να κρύβει τη πίκρα και τον πόνο με ένα χαμόγελο και να προχωρά.
********************************
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΜΟΥ
DR.AMIN A.EZELDIN
Στης νύχτας την αφιλόξενη αγκαλιά
Έκρυψες δειλά το πρόσωπό σου
Και ζύγωσαν τα αστέρια μια σταλιά
Χρυσόσκονη να ράνουν το όνειρο σου
Ταξίδεψες την κοίτη του φωτός
Διέσχισες τις θάλασσες του κόσμου
Από όλα τα δεινά πιο δυνατός
Κατάφερες να είσαι ο εαυτός σου
Και αν έζησες αιώνες στη σκιά
Μετρώντας τους χειμώνες στη σειρά
Τις ρίζες σου βγάλε από το τέλμα
Και τη θύμηση κράτα γερά μέσα στο βλέμμα
Και αν έζησες αιώνες στη σκιά
Μετρώντας τους χειμώνες στη σειρά
Μη κλάψεις για κανένα
Ανάσανες το άρωμα της γης
Και αντίκρισες κατάματα το μέλλον
Ξεδίψασες στην άκρη της πηγής
Και άκουσες τους ύμνους των αγγέλων
Κοιμήθηκες και ξύπνησες μαζί
Μέσα από τους ήχους των σελίδων που γυρίζουν
Χωρίς αποσκευή και ανάργυρος
Ανέπνευσες τον πόνο στα χρόνια που σωπαίνουν
Στης νύχτας την παράξενη αγκαλιά
Απέμεινες και έγινες σαν ήχος
Που σκίζει τη θλιμμένη σιγαλιά
Γκρεμίζοντας της μοναξιάς το τοίχος
Μαρίνα Γκιόκα
Πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών
Πανεπιστήμιο Αθηνών
19/2/2008
************
ذكريات
و في عام ۲۰۰٤ أتذكر أنني قد تعرفت عليُه عندما دخلت مكتبُه لأول مرة حيث شعرت منذ اللحظة الأول بشئ من (الخــوف)
و ذلك لأنني لأول مرة أواجة أٌستاذ جامعي عن قرب
واتحدث معُه.
و بعد ذلك فإن هذا الخوف قد تحول إلى شعور (بالحيــاء) حيث أنُه انسان يختلف تماما و كلياً عن اساتذة
الجامعات اليونانية الذين تعودت عليهم, وبعد فترة
قليلة تاكدت من أن هناك تقارب في بعض المبادئ التي يحملها و يعتنقها.
و في النهاية شعرت أمامُه (بالرهبـة العظيمــة) لأنني
أواجة و لأول مرة أُستاذ و معلم و مربي فاضـل.
و في كل مرة عندما يتحدث كنت اتابع عن قرب جميع كلماته التي يتفوُه بها من فمُه. و شعرن بهذا
الأحساس للمرة الثانية حيث كانت الأولي عندما كنت اتعلم على يد معلمي الأول وهو جدي –رحمة الله عليُه- و أنٌه قد ترك فراغ كبير استطاع أن يملئة استاذي الدكتور / امين عز الدين.
و في خلال سنوات تعلمي للغة العربية تعلمت من استاذي معلومات كثيرة ومختلفة بجانب تصحيح بعض المعلومات والمفاهيم .
و بالتالي تحول هذا الأحساس (بالرهبـة و الخشــوع) إلى (الأحتـرام المبجــل) لذلك اعتبرتُه أبي الثاني أو أبي الروحي و لقد كانت حواراتناً طويلة و مفيدة
وذو معلومات قيمة بجانب نصائحة حول الحياة
و المستقبل و الأخلاق و الفضيلة دائماً كان ومازال
يقدم لي يد العون و الدعم، و بالتالي فلقد عرفت أن
هذا المعلم ملئ بالمعرفة و الثقافة كما علمت أنُه عاش سنوات طويلة من العذاب لدرجُه أنه اصبح حساس للغاية.
أن تجربتُه في الحياة و معرفتُه و تاريخ حياتُه العلمية قد صنعوا
منُه أنسان كامل و شخصية فريدة و بالتالي فإن كل كلمُه صادرة منُه تساوي ملايين الكلمات حيث استطاع أن يملأ حياتي بالثقة
و الحب و هكذا فأن علاقتي معُه ستظل علاقة التلميذة الوفية لأستاذها إلى الأبد.
أن هذا المعلم قد حفر باعمالُه بصمات في قلبي ستظل دائماً على مدي السنوات و أن نسيان هذا المعلم أمر صعب لأنه قد علمني كيف استطيع أن أعتمد على نفسي في مسيرة حياتي.
و ستظل ذكراة عالقُه في الأذهان (معلمي الفاضل و ابي الروحي) حتى لو كانت المسافات بيننا بعيدة و سيظل دائماً عالقاً في ذهني افراحة و احزانُه,و أهم شئ هو شعوري و احساسي بابتسامته النادرة عندما اراها
واضحة المعالم في عينيه.
لقد مرت السنوات مثل الضوءالسريع و لكن لم أقل لُه ابداً
خلال هذة الفترة انني (أحبُه و أحترمُه) و أن وداعي لُه سوف يكون امر صعب ولكن استطيع أن اعاهدة أنه سوف يكون في بؤرة تفكيري وشعوري إلى الأبد.
(و عندما نفكر في الذين نحبهم يظلون دائماً في قلوبنا مدي الحياة)
و أن معلمي سيظل "خالد الذكر في عقلي و في قلبي على مدي العٌمر".
و برغم صغر سني فأنني لم ولن أستطيع أن أقدم إلى معلمي
و أُستاذي "النصيحة" حيث يحمل على اكتافه آلام الحياة
والبشر الذي عاني منهم الكثيرفي مسيرة حياته.
و لكن أريد أن أوجة إليُه "رسالة شخصية" .
(معلمي الفاضل)
"...عندما تشعر بالحزن و الندم من اعمال البشر،
أو خيانة الأنسان لأخية الأنسان فلا تبكي.
لأن الأبطال ليسوا فقط هم المنتصرين ، ولكن البطل الحقيقي هو الذي يخفي آلامُه و عذابه بأبتسامة عريضة ثُم يتقدم مواصلاً
مسيرة حياتُه."
مارينــا جيوكا
بكارليوس العلوم السياسية جامعة أثينا
إهداء إلى أُستاذي و مُعلمي الدكتور أمين أحمد عزالدين
في المساء و في احضان الليالي الرافضة النابذة
أخفيتٌ و جهك من الخوف و الذعر القادم
وعندما اقتربت منك النجوم قليلا
نثرت التُراب الذهبي على أحلامك
رحلت مٌسافرا ًالى مهد الضوء باحثاً عن الأمل
فعبرت بحار العالم
و برغم كُل المصاعب فلقد كنت صامداً
فنجحت في أن تكون نفسك…بِنفسك
و برغم أنك عشت قروناً طويلة في الظلام
و أنت تحسُب ليالي الشتاء القادمة
فإقتلعت جذورك من مستنقع الحياة
ولكن ذكرياتك تمسكت بِقوة في احضان فكرك
و مع ذلك فإنك لم تبكي لأحد
نفحاتك عطراً قادماً من الأرض
وصممت في مواجهة المستقبل بِتحدي
و هناك توقفت لِكي تسُد رمقك من العطش
عند حافة البئر
و هناك سمعت نشيد الملائكة ينادونك
نمت و استيقظت في أن واحد
من خِلال اصوات طي صفحات التاريخ
بِلا امتعة و بِدون نٌقود
و شممت رائحة الألم من خِلال سنوات الصمت الطويلة
و في تلك الليالى و في احضان غريبة
بقيت و اصبحت مثل الصوت
الذي مزق صفحات العذاب في صمت الصباح الباكر
مُحطماً بذلك و حشة و عزلة الجدار
بكل حب و تقدير
مارينا جيوكا